Moi a principios dos anos oitenta, un vello amigo (1) contoume que mentres escapaba á carreira da policía, durante unha manifestación, por unha rúa de Madrid, atopou no chan un pequeno folleto pertencente a unha exposición de Eugenio Granell. Como un bo sinal, recolleuno e gardouno (entre outras razóns importantes, a causa do seu coñecemento da participación de Granell no POUM e da súa adhesión á filosofía trotskista) (2) .